سلامی و کلامی

سلامی و کلامی

شب جمعه به دور از چشم افراد گذار من به قبرستانی افتاد برای شادی ارواح اموات نمودم زمزمه چندی ز آیات به رسم معرفت گفتم سلامی ولی نشنیدم آنجا من کلامی به اهل قبرها بودی خطابم نداد اما کسی هرگز جوابم چو نشنیدم من از آنها صدایی ز خاک گورها آمد ندایی بگفتا با زبان بی زبانی که می خواهی چه چیزی را بدانی بگفتم گو مرا از حال اجساد و خاک گور شرح قصه می داد کفن ها پاره و پوسیده هستند و هر چه تار و پود از هم گسستند بدن ها هم ز هم پاشیده هستند تمام استخوان ها هم شکستند اگر آزرده می شد چشمی از خار ز خار کوچکی بودی در آزار همان چشم لطیف و ساده و پاک شده اینجا ولی لبریز از خاک تمام بندهای دست و پاها جدا افتاده اند از هم در اینجا تمام گوش و بینی و زبان ها شده پوسیده مثل استخوان ها نه گوشی مانده و نه چشم و بینی اثر از صورت زیبا نبینی به جا مانده اگر چه روسیاهی ندارد فخر اینجا پادشاهی شده بیرون ز تن چون جان انسان همه با خاک یکسانند یکسان خبر از چشم و ابرو نیست اینجا خبر از زور بازو نیست اینجا اگر خاشع و یا اهل غرورند همه مردم در اینجا خاک گورند ندارد هیچ کس با دیگری کار بدن ها طعمه ی مورند یا مار ****** خدا در این بدن ها می دمد باز دوباره زندگی می گردد آغاز ولی این بار هنگام حساب است زمان رؤیت لوح و کتاب است گروهی اهل تقوا و یقینند همان ها جزو اصحاب یمینند گروهی هم خلاف و نابکارند که آنها جزو اصحاب یسارند گروهی با علی(ع) اهل بهشتند چه خوشبختند و چه خوش سر نوشتند گروه دومی اهل جحیمند میان آتش دوزخ مقیمند علی(ع) باشد قسیم جنت و نار دل شیعه به دام او گرفتار گنه کاریم اما شیعه هستیم** به مهر آل حیدر(ع) دل ببستیم علی(ع) اوراد تسبیح است ما را به حق او قسم گویم خدا را به حق اهل بیت(ع) و حق قرآن ببخشا هر چه ما کردیم عصیان بده نامه تو بر دست یمینم نما با آل احمد(ص) همنشینم
سه شنبه 103 اردیبهشت 4 \| نظر بدهید